Σάββατο βράδυ γύρω στις 10. Έχω ήδη αρχίσει να γλαρώνω αλλά θέλω να πάω και στην πανκ συναυλία του Bandapart. Φτιάχνω λοιπόν ενισχυμένο καφέ, ντύνομαι και ξεκινάω. Όχι μόνο για τη συναυλία αλλά γιατί πιστεύω ότι το Bandapart είναι
ένας χώρος που πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει σ’ αυτήν την πόλη. Γι’ αυτό
αισθάνομαι ότι έχω χρέος να πηγαίνω. Ακόμη κι όταν παίζει “μέταλ”, που δεν
είναι και το αγαπημένο μου είδος. Γιατί ακόμη και τότε περνάω ωραία...
Στο κέντρο της Καλαμάτας, σ’ ένα παλιό σπίτι, ανάμεσα στη
Στοά Λόντου και την οδό Αναγνωσταρά, ο Γιώργος Δημητρακόπουλος, πρώην
συνάδελφος (πέρασε κι αυτός μια εποχή από τις εφημερίδες και το πολιτιστικό
ρεπορτάζ) έχει καταφέρει κάτι εκπληκτικό! Να φτιάξει όχι απλά ένα επαγγελματικό στούντιο για
ηχογραφήσεις και λάιβ εμφανίσεις συγκροτημάτων, αλλά ένα ζωντανό στέκι όπου
κάθε Σάββατο συναντιούνται κάποιοι νέοι - σε ηλικία ή ψυχή - και ζουν για λίγο
τη δική τους πραγματικότητα. Συζητούν και τραγουδούν για τον έρωτα, την αγάπη,
τη μοναξιά, την αλληλεγγύη, για ανοιχτά σύνορα και ελεύθερους ανθρώπους. “Είναι
σκληρό να σε διώχνουν από παντού” τραγουδάει ο Montes Jura στη σκηνή σε έναν ροκ-ραπ σκοπό, λίγο
πριν την εμφάνιση των πανκ “Overjoyed”.
Η πρώτη συναυλία που παρακολούθησα ήταν τον περασμένο
χειμώνα. Φεβρουάριος. Καλεσμένο το συγκρότημα με το παράξενο όνομα “Μπαλάντες
για φόνους”.
“Έλα αύριο ν’ ακούσεις! Είναι καλοί. Ένα από τα μέλη ήταν και στα Διάφανα Κρίνα” μου είχε πει την προηγούμενη μέρα ο Γιώργος. Εννοούσε τον Παντελή Ροδoστόγλου, ο οποίος εκτός από μουσικός είναι και υπέροχος στιχουργός. Ποιητής, θα έλεγα.
“Έλα αύριο ν’ ακούσεις! Είναι καλοί. Ένα από τα μέλη ήταν και στα Διάφανα Κρίνα” μου είχε πει την προηγούμενη μέρα ο Γιώργος. Εννοούσε τον Παντελή Ροδoστόγλου, ο οποίος εκτός από μουσικός είναι και υπέροχος στιχουργός. Ποιητής, θα έλεγα.
Το επόμενο βράδυ πήγα. Και μαγεύτηκα! Ένα ελληνικό ροκ συγκρότημα που σε ταξίδευε στην ποίηση με στίχους των μελών του, αλλά και του Μίλτου Σαχτούρη, του Εδουάρδο Γκαλεάνο, του Καρυωτάκη, του Γιάννη Πατίλη, της Γώγου, της Μαρίας Πολυδούρη…
“Γιατί είμαστε τα πλάσματα που επέζησαν απ' την εποχή των παγετώνων και κοίταζαν το νυχτερινό ουρανό κι έλεγαν ιστορίες” γράφουν κάπου στο προφίλ τους στο facebook.
“Είδα τ’ αγόρια του καλοκαιριού να παίζουν με το θάνατο στην άμμο/
Είδα τ’ αγόρια του καλοκαιριού, τα χέρια τους ξερά κλαδιά στην άμμο” (Π. Ροδοστόγλου).
Και ο τραγουδιστής του γκρουπ (Ζαφείρης Μαράνος) συγκλονιστικός! Δεν είχα ξαναδεί ωραιότερη θεατρικότητα σε μουσικοφωνητική ερμηνεία. Εμπειρία και μόνο να τον κοιτάζεις. Ένα γκρουπ κατ’ ευθείαν από τα κλαμπ των Εξαρχείων στο κέντρο της Καλαμάτας.
Σε κάθε σαββατιάτικο live
στο
φόντο της σκηνής υπάρχει μια αφίσα. Το περασμένο Σάββατο ήταν από το “Silly walk” των Monty Python’s. Επίκαιρη και μάλλον ταιριαστή στο
νεανικό συγκρότημα των Overjoyed
(Τι ωραίο όνομα! Περιχαρείς!) που ήρθε από την Αθήνα και ξεσήκωσε το Bandapart. Ένα εξαιρετικό ελληνικό
πανκ σχήμα με αγγλικό στίχο, που κάνει περιοδείες ακόμη και στην Ιαπωνία!
Δίπλα στον μερακλή εμπνευστή του Bandapart Γιώργο Δημητρακόπουλο,
βρίσκεται μια παρέα φίλων που συμβάλλει με πολύ κέφι στο να δημιουργηθεί όλη αυτή η
ατμόσφαιρα. Ανάμεσά τους η φίλη εικαστικός Γιούλα Παπαδοπούλου, ο Γιώργος
Ζωντανός, ο οποίος μεταδίδει απευθείας τις συναυλίες από “Το τριζόνι”, τον
ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό του, αλλά και ο Κώστας Σταθόπουλος, που τα
βιντεάκια του από τις βραδιές του Bandapart
αποτελούν έργα τέχνης!
“Πρέπει να μου δώσεις μια συνέντευξη γι' αυτό που
συμβαίνει εδώ” είπα ένα βράδυ στο Γιώργο. “Αφού ξέρεις ότι δε δίνω συνεντεύξεις. Γράψε μόνη σου
ό,τι θέλεις” μου απάντησε.
Και έγραψα.
Και έγραψα.
Πληροφορίες:
Μαρία Νίκα