“Από τότε που βγήκε η γυναίκα για δουλειά, διαλύθηκε η οικογένεια…”

Κείμενο, φωτογραφίες: Μαρία Νίκα 

Η συζήτηση που ακολούθησε την προβολή της ταινίας του Νίκου Labot, την Πέμπτη το βράδυ, στο αμφιθέατρο Θόδωρος Αγγελόπουλος του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας, ήταν εξίσου χρήσιμη με την προβολή. Γιατί είχαμε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνδρες που έχουν την παρακάτω άποψη σχετικά με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία: Πρώτον, η ελληνική οικογένεια ήταν κάποτε καλή και σήμερα έχει χαλάσει και, δεύτερον, γι’ αυτό ευθύνεται η γυναίκα που τόλμησε να βγει από το σπίτι και να κάνει κι αυτή όνειρα για τη ζωή της...

«Από τότε που βγήκε η γυναίκα από το σπίτι για δουλειά διαλύθηκε η οικογένεια. Τα παιδιά τα μεγαλώνουν άλλοι… » σχολίασε άνδρας θεατής, αμέσως μετά την προβολή της βραβευμένης ταινίας «Η δουλειά της», στη συζήτηση που έγινε με τον σκηνοθέτη Νίκο Labot (Χαραλαμπόπουλο). «Φεύγω γιατί θα γίνει φασαρία», μου είπε η κοπέλα που καθόταν δίπλα μου, ακούγοντάς τον, και βγήκε από την αίθουσα.

Τελικά φασαρία δεν έγινε. Έγινε όμως μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα πάνω στα θέματα που θίγει η ταινία. Τη γυναικεία χειραφέτηση και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στις ζωές των ανθρώπων.

Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας η Παναγιώτα, την οποία υποδύεται η εξαιρετική Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου. Μια γυναίκα γύρω στα 40 που αναγκάζεται για πρώτη φορά στη ζωή της να εργαστεί όταν ο άνδρας της μένει άνεργος. Μέχρι τότε υπηρετεί τον ίδιο και τα δυο παιδιά τους χωρίς να σκέφτεται ποτέ τις δικές της ανάγκες και επιθυμίες. 

Η Παναγιώτα πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Υπογράφει άδικες συμβάσεις, την εκμεταλλεύονται, κάνει άπειρες υπερωρίες που δεν τις πληρώνεται, κι όμως νιώθει ευγνωμοσύνη. Χαίρεται γιατί μέσα από τη δουλειά της γνωρίζει τον κόσμο, κοινωνικοποιείται. Βιώνει την αδικία και την εκμετάλλευση αλλά κάνει και φιλίες, γιορτάζει για πρώτη φορά τα γενέθλιά της, μαθαίνει να οδηγεί αυτοκίνητο, βγαίνει για καφέ με τις συναδέλφους της, συζητούν τα εργασιακά τους. Αλλά και στο σπίτι η κατάσταση αλλάζει. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Και παρά τη γκρίνια του άντρα της, η οικογένειά της αρχίζει να τη σέβεται και να την αντιμετωπίζει σαν άνθρωπο. Τελικά η Παναγιώτα, αν και «υπόδειγμα εργαζόμενης», απολύεται. Όμως πλέον ξέρει, έχει πατήσει πια στα πόδια της και μπορεί να συνεχίσει.

Η υπόθεση της ταινίας, όπως σημείωσε ο Νίκος Labot, ο οποίος έχει μεγαλώσει στην Καλαμάτα, αλλά σήμερα ζει στην Αθήνα και το Παρίσι, βασίστηκε σε αληθινή ιστορία. Την ιστορία μιας γυναίκας από την Ξάνθη, την οποία έτυχε να γνωρίσει. Εκείνη του εξομολογήθηκε ότι παρά την εκμετάλλευση και τους εξευτελισμούς που υπέστη στη δουλειά της, η περίοδος αυτή ήταν η καλύτερη της ζωής της. Έτσι ο ίδιος άρχισε να γράφει το σενάριο.

Η χθεσινή προβολή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μηνιαίου αφιερώματος της Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης Καλαμάτας «Επαγγέλματα, εργασιακός μόχθος στο πανί», σε συνεργασία με τη Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης «Θάλπος». Στη συζήτηση που ακολούθησε, συμμετείχαν επίσης οι Βασίλης Παπαευσταθίου και Αναστασία Λιόκουρα από την Κινηματογραφική Λέσχη και η ψυχολόγος Εύη Τσικρικού από το «Θάλπος».

Και την ταινία την είδαμε χωρίς διάλειμμα, μετά από απαίτηση του σκηνοθέτη. Μόνο στην Ελλάδα, λέει, συμβαίνει αυτό. Να διακόπτεται η προβολή ενός έργου για να γίνει διάλειμμα...